Ongeorganiserde kasten

Rollarcoaster rides.. We hebben het er al eerder overgehad, maar de afgelopen maanden, weken en vooral maanden kan ik niet beter omschrijven dan een Rollercoaster ride. Zo veel emoties; Blij, liefde, warmte, verdriet, stress, gemis, hoop, ellende, failure, geluk, blijheid en verdriet in een, rust, ellende, gemis, leegte, liefde alles door elkaar, emoties die ik niet kende of niet kan plaatsen.
Als je al die draaden van stekkers te lang laat liggen bij elkaar gaat dat op een gegeven moment zo in de knoop liggen, zien jullie het voor je? zo voelde het een beetje.. geen idee meer welke emotie bij welk draad hoort, alles door elkaar. 

De afgelopen tijd is er te veel gaande geweest. kennen jullie dat spelletje nog van vroeger met 9 vakjes en 8 blokjes, dat je die kon schuiven als een soort puzzel volgens mij heette ze schuifpuzzels? de afgelopen weken voelt het alsof ik met 10 stukjes moet werken en 9 vakjes, geen ruimte om te bewegen en het te laten klopen en toen had ik ineens 4 blokjes te weinig om de puzzel te laten kloppen..

Over het algemeen is mijn hoofd georganiseerd in een grote kast met laatjes.. Family, Vrienden, Dromen, Liefde, werk/carriere, gezondheid, sport, school, financien, Zorgen( deze is georganiseerd als een lijstje), Plannen & leuke dingen ( deze is georganiseers als een agenda) Sinds een paar maanden zijn meerderheid van al mijn laatjes ongelefolijke goed perfect georganiseerd alle puzzelstukjes waren op de juiste plek en ook daardoor was ik intens gelukkig. dat is natuurlijk bevoorrecht..,  ik ben ook ontzettend dankbaar dat ik dat even heb mogen meemaken, je kan de hele dag niet anders dan lachen en genieten..bijna alle laatjes perfect dat is bijna miraculoes. je kan niet alle aspecten altijd juist hebben, dat heet balans, daar draait het om in het leven. Een  grote puzzel die we blijven schuiven tot we de perfect balans hebben voor ons zelf. 

Helaas, bestaat het leven uit voor en tegenslagen en de afgelopen weken lijkt het wel alsof er een tornado door mijn kast is heen geraasd want bijna al mijn laatjes lagen overhoop. Langzaam begint bij mij nu de schoonmaak van mijn laatjes en kom ik weer in balans. 

Dromen & carierrie: Ik mag niet in amerika blijven, in september moet ik terug naar Nl. Alles waar ik zo hard voor heb gewerkt, voor heb gevochten word me helaas niet gegund. Ik moet er maar op vertrouwen dat er een beter plan voor mij is, maar dit doet pijn. Dit heeft een veel diepere snee achtergelaten die veel te langzaam geneest. Er is nu zo een groot gat in dit laatje.. Wat ga ik vredesnaam doen als ik terug kom? een master ? ga ik reizen? ga ik genoegen nemen met een baan in NL? of ga ik sparen en proberen in bijv australie te kunnen werken? Emoties; Verdriet, pijn,verwaring maar ook hoop en spanning

School: ga ik mijn diploma wel halen? wat als het niet lukt, wat als ik 1500 dollar besteed aan een ticket en me school weer niet haal... Dit is een stroeve puzzel, ik heb de stukjes maar om ze op de juiste plek te zetten kost zo veel moeite.  De laatste loodjes zijn altijd het zwaarst... Alles staat ondertussen op papier, ik ben al 3 uur naar mijn scherm aan het staren en om de 2 seconden is mijn goudvissen brein weer afgeleid, Ik heb alles al zo vaak gelezen, herdacht door gedacht en veranderd dat het gewoon niet anders te omschrijven valt als saai. Ik ben er klaar mee en kan niet wachten om dat papiertje in mijn handen te hebben. Emoties: Anxiety, paniek, stress, hoop en determination

Liefde: dit is een gek laatje.. deze heb ik eigenlijk nog niet echt gehad en de gebruiksaanweizing van deze zijn dan ook nergens te vinden?  Wat is dat eigenlijk? Zo heb je een leuk maatje om avonturen mee te doen, dingen te ontdekken, uit eten te gaan, gekke films kijken en iemand waar je eigenlijk alles mee kan delen, het voelt fijn om zo iemand te hebben. en zo ineens weer niet omdat bij beide de laatjes overhoop liggen,en jongens zulke domme wezens zijn af en toe en niet beseffen wat ze hebben en dan is alles weer okay, en dan gebeurt er weer iets in het leven waardoor ik ruimte wil en wil ademen en hij maar weer even buiten de muren moet wachten,soms veranderd de inhoud en word er geschoven, de inhoud van dit laatje word denk ik gewoon verplaatst naar het laatje vriendschap.. wat een belachelijk lastig gecompliceerd gedoe allemaal...emoties: Confussion, gemis, verwarring, blijdschap & leegte 

Vriendschap: Deze is een fijne, ook al loopt  hij soms stroef, zeker nu ik aan deze kant van de wereld ben. Het is gek hoe we vrienden verliezen, niet persee door ruzie maar, het verwaterd, contact houd op, andere prioriteiten, je ligt niet meer op de zelfde lijn je vaart andere kanten op, of je ziet in hoe het eigenlijk helemaal geen vrienden zijn,  mijn vriendenkring is flink gekrompen en je houd alleen maar je echte goede vrienden over, die er altijd voor je zullen zijn no matter what! Deze vrienden blijven hopelijk voor altijd in mijn leven, en ondanks de afstand maken we tijd voor elkaar. 
Maar je vriendenkring  word ook weer groter je ontmoet mensen die ineens family zijn en waar je niet meer zonder kan. en heel soms worden je vrienden van vroeger ineens weer je vrienden van nu. Waar je vroeger samen ging skieen, verstoppertje ging spelen, op de trampoline springen, over jongens praten en schoolkamp etc ga je nu naar het strand, Safari park, uit, perongeluk te veel GITO's drinken, over jongens praten en met jongens praten haha . emoties: Blijdschap, dankbaarheid, liefde, warmte, geluk, 

Ik zal even kort ingaan over de gitos & jongens. 
Co en ik waren voor het eerst UIT in San Diego dat leek ons wel een goed plan. Na wat spraak water vol goeie moed naar Gaslamp quarter downtown. Al snel stonden wij met 13 jongens ( nederlanders) van de Luchtmacht om ons heen te praten. Om 2 uur was het feest voorbij maar onze feeststemming nog lang niet... Het feestje hebben we voortgezet op de amerikaanse lucht basis. Door security en al heen waren wij ineens op important grounds. na een rondleiding en een afzakertje hadden we het wel gezien en hebben we de taxi gebeld. we hebben iig een mooi verhaal... we zijn op DE BASIS geweest haha!  nee hoor grapje, het was een super gezellige avond en de boys waren ook leuk.van de taxi rit,  daar weten we allebei niks meer van omdat we gewoon in slaap zijn gevallen haha!!! -_-  

Family: Dit is mijn meest belangerijke laatje, hij is daarom ook een stuk groter dan de andere laatjes. Ik weet dat jullie de afgelopen maanden verschrikkelijk geleefd zijn, veel hebben geregeld, veel hebben gesteund en ook nog hebben genoten van Opa zijn laatste weken. wat hebben jullie het goed gedaan de afgelopen tijd, ik weet zeker dat Opa ontzettend trots is op iedereen:) 
In augustus hebben wij een prachtig afscheid gehad. Opa & ik voelde allebei dat dat de laatste keer was dat wij elkaar zouden zien en hebben heel mooi afscheid van elkaar genomen. Ik had me geen mooier afscheid kunnen wensen... maar toch doet het pijn.
Ik vind het verschikkelijk dat ik aan de andere kant van de wereld zit en er niet bij ben om jullie te steunen. dat ik jullie geen knuffel kan geven, geen hand kan vast houden of er voor jullie kan zijn. Maar ook omdat het bij mij nog steeds niet doordringt... ondanks alle updates en lieve berichtjes, mailtjes en belletjes kan ik het nog niet beseffen. Het voelt niet alsof Opa nu verder weg is dan jullie 10000 km verderop. Ik wil het mischien ook wel gewoon niet geloven, dat als ik in Juni ben en we naar badhoevedorp gaan dat Opa gewoon bij het raam zit om mij te verwelkomen. Ik kan het nog niet geloven dat Opa niet meer bij ons is, omdat ik het nog niet in het echt heb gezien en gevoeld. Tijd... Emoties: verdriet, leegte, gemis, dankbaarheid, trots, verwarring, denial, lonliness. 

Ik denk dat wat ik eigenlijk probeer te zeggen met al dit is dat ik behoorlijk uit balans ben geschud... ik probeer me weer te herpakken en weer te organizeren maar ook dat kost tijd. We doen ons best en gaan gewoon door, en op een gegeven moment kijken we terug en denken we het is weer goed!  Dit oogt mischien negatief, maar zo bedoel ik het helemaal niet, dit is het leven en dat gebeurd gewoon. het gaat prima met me het gaat alleen wat anders dan bedacht. thats life. 

Het is een stuk langer verhaal gewoorden dan ik had bedacht maar af en toe moeten we maar even laten gaan. verassend genoeg voelt mijn lade kast in mijn hoofd al een stuk georganiseerder... 

Ik ga nu weer even Focussen op mijn scriptie. ( voor hoe lang dat zal duren;) ) nee hoor grapje ik kan er weer tegen aan. voor je het weet is het af, ben ik bij jullie in NL en kom ik met een nieuw avontuur. emoties: EXCITEMENT & HAPPINESS

Heeeeeel erg veeel liefs, Dikke knuffels en sterke voor mijn lieve family! 

TOT OVER 24 DAGEN!!!!!!! <3 <3 <3